پس از آنکه آلپ ارسلان پادشاه سلجوقی در نبرد ملاز گرد (ذیقعده 463 هجری قمری آگست 1071 عیسوی) امپراتور روم رومانوس را شکست داد، سیلی از مهاجران قبایل ترک بسوی اناتولی (بخش خاوری ترکیه) سرا زیر شدند. این در واقع آغاز ترکی شدن اناتولی و آسیای صغیر بود. فاز دوم هجوم و جابجایی قبایل ترک در آسیای صغیر، زمان یورش چنگیز و مغولان بود. در پیشاپیش جنگجویان مغول، مهاجران قبایل مختلف از آسیای میانه و ماوراءالنهر و ماورای قفقاز بسوی اناتولی هجوم آوردند. ناتوانی امپراتوری مسیحی روم شرقی در جبران شکست ملاز گرد و ادام? جنگ امیران مسلمان در برابر دولت مسیحی روم، مهاجران ترک را در اناتولی ماندگار ساخت و موجب بقا و تقویت دولت سلجوقی روم شد. هر چند فرماندهان مغولی، سلجوقی ها را نیز مطیع خود ساختند اما عثمانی ها بر خرابه های دولت سلجوقی روم، امپراتوری خود را بنا نهادند که پس از خلافت عباسی بزرگترین، طولانی ترین و مقتدر ترین دولت و امپراتوری اسلامی بود. قلمرو عثمانی ها در اوایل قرن شانزدهم عیسوی در حدود بیست ملیون کیلومتر مربع مساحت داشت.
عثمان خان غازی؛ بنیان گذار دولت عثمانی:
امیران و فرماندهان دولت سلجوقی روم در نواحی مرزی که با امپراتوری روم شرقی می جنگیدند با لقب غازی شناخته می شدند و عثمان خان متولد 656 هجری (1258عیسوی) یکی از این غازیان بود. سرزمین های بیرون از مرز در قلمرو دولت بیزانس دارالحرب خوانده می شد که پیوسته مورد یورش نیروهای مرزی سلجوقی ها یا همان غازیان قرار می گرفت. مناطقی که در دارالحرب توسط جنگجویان غازی تصرف می شد به قلمرو فرمانروایی و امارت شان مبدل می گردید.
ارطغرل پدر عثمان خان رئیس قبیله قایی از قبایل ترکی آسیای میانه پس از هجوم چنگیز با جنگجویانش به اناتولی آمد. سلطان علاءالدین اول سلطان سلجوقی او را در مرزهای شمال غربی اناتولی امارت داد تا در آنجا به عنوان غازی بجنگد. پس از مرگ ارطغرل پسرش عثمان غازی وارث متصرفات وی شد.
عثمان خان نظامی گری و خشونت قبیله ای را با جهاد و غزای دینی آمیخت و به موفقیت های فزاینده دست یافت. او با این ویژگی راه را به جانشینی بر دولت سلجوقی روم که در جنگ با دولت مغولی و دولت مسیحی بیزانس و در اثر اختلافات درونی بسوی انقراض میرفت، هموار کرد.
عثمان خان در جنگ با دولت بیزانسی پیروزی روز افزون بدست آورد و در سال 700 هجری قمری (1301 عیسوی) امارت یا حکومتی را ایجاد کرد که به نام خودش، "امارت عثمانی" شهرت یافت. او هزاران جنگجوی را که در پیشاپیش لشکر چنگیز و مغول ها از آسیای میانه و مناطق دیگر فرار می کردند وارد نیروهای خود ساخت. سرانجام امیرعثمان در شمال غرب اناتولی پس از مرگ سلطان علاءالدین سوم سلطان سلجوقی در سال 1307 عیسوی اعلان استقلال کرد و خود را سلطان نامید.
پادشاهان عثمانی:
سی و شش نفر از منسوبین خانواده عثمانی در پنج سده عمر سلطنت عثمانی ها به پادشاهی رسیدند. با توجه به شکل گیری دولت عثمانی و نگاه به عملکرد سلاطین این دولت و حوادث مختلف اجتماعی در حاکمیت عثمانی ها میتوان سلطنت آنها را در چهار مرحله یا دوره متمایز از هم تقسیم کرد:
برای دانلود سریال قیام عثمان به صورت دوبله فارسی اینجا کلیک کنید
1-تشکیل و قوام دولت عثمانی:
در این مرحله پنج نفر از عثمانیان به امارت و سلطنت رسیدند:
عثمان غازی (727-700 هجری قمری 1326-1301 عیسوی)، مراد اول (791-761 هجری قمری)، بایزید اول (804-791هجری)، محمد چلبی یا محمد اول (824-804هجری) و مراد دوم (855-824هجری).
2- نیرومندی عثمانی ها و تشکیل امپراتوری:
این دوران از سلطنت محمد دوم مشهور به سلطان محمد فاتح که در سال 1451 عیسوی به عمر 22 سالگی به سلطنت رسید و قسطنطنیه (کنستانتینوپول Constantinopol یا استنابول امروز) پایتخت شرقی امپراتوری مسیحی روم را در 29 می 1453عیسوی (20جمادی الاول857 هجری قمری) تصرف کرد، آغاز می شود و تا سلطنت سلیمان قانونی (974 هجری 1566 عیسوی) ادامه می یابد. در این دوره علاوه از دو سلطان مذکور، سلطان بایزید دوم (919-866 هجری 1481 عیسوی) و سلطان سلیم اول مشهور به یاوز (ترسناک) (937-119هجری 1514 عیسوی) به سلطنت رسیدند. در این دوره بود که عثمانی ها به شبه جزیره بالکان(اروپای جنوب شرقی شامل بخش اروپایی ترکی? امروز، بلغاریا، یونان، رومانیا، جمهوریت های امروز یوگسلاویای سابق) دست یافتند و بحیره سیاه را در کنترول خود گرفتند. در شمال افریقا، کشورهای مصر، تریپولی(لیبیا)، تونس و الجزیره را ضمیمه قلمرو خود ساختند. در شرق میانه و قفقاز، شبه جزیره عربستان، بین النهرین و بخش هایی از قفقاز را متصرف شدند.
برای مطالعه ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک کنید
https://www.khorasanzameen.net/php/read.php?id=3355
